Podróż w czasie i przestrzeni
Wycieczka prowadząca przez włoskie miasta przypomina wędrówkę śladem podręczników do historii sztuki – od czasów starożytnych, z zaznaczeniem średniowiecza poprzez bogate karty poświęcone renesansowi i barokowi. We Florencji, niemal każda uliczka ścisłego centrum miasta nadawałaby się na podręcznikową ilustrację. Najstarsza i najbardziej słynna część miasta mieści się na stosunkowo niewielkiej powierzchni, place są nieduże, a uliczki wąskie. Jako budulec dominuje kamień – dotyczy to zarówno budynków, jak i nawierzchni ulic i chodników. W miesiącach letnich we Florencji jest niezmiernie gorąco, ponieważ właśnie te nagrzane kamienie podtrzymują wysoką temperaturę otoczenia do późnego wieczora. Gdy ktoś chce rzeczywiście poznać miasto, zwiedzić je dokładnie, powinien unikać miesięcy szczytu sezonu turystycznego. Nie tylko jest wtedy zbyt gorąco, ale również tłumy ludzi przemieszczających się po centrum przeszkadzają w prawdziwym zwiedzaniu i kontemplowaniu niezwykłego uroku tego miasta. Odetchnąć można trochę w Galerii Ufficci, gdzie działa klimatyzacja i są odpowiednie warunki do podziwiania zgromadzonych tam dzieł sztuki. Jednak aby się tam dostać w sezonie, na ogół trzeba odstać sporo czasu w długiej kolejce do wejścia. Podobnie gorąca i zatłoczona w miesiącach letnich jest słynna Wenecja.
